ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΟΥ ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΕΙ ΤΟ ΚΚΕ

ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΟΥ ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΕΙ ΤΟ ΚΚΕ

Την προηγούμενη εβδομάδα μια είδηση πέρασε, ίσως, απαρατήρητη μπροστά σε άλλες που οι εφημερίδες τις πρόβαλαν πρωτοσέλιδα. Από τη μια η μάχη της κεραίας του Κούβελα, και από την άλλη τα μέτρα για το νέφος,:;, με κορύφωμα το ωράριο, «έκλεψαν την παράσταση». Η είδηση έλεγε ότι ο Εισαγγελέας Εφετών, Ανδρέας Φόκος, προτείνει και πάλι στο Συμβούλιο Εφετών να απαλλαγεί ο Γ. Τσάτσος από τη γνωστή υπόθεση της ΑΓΕΤ. Και μας υπενθυμίζει πως το Μάη του 1986 παραπέμφθηκε ο Τσάτσος σε δίκη με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Ο Εισαγγελέας, όμως, Εφετών κ. Ανδρέας Φάκος άσκησε έφεση κατά του βουλεύματος, προτείνοντας την απαλλαγή του στο Συμβούλιο Εφετών. Αυτό, όμως, αποφάσισε το Γενάρη του 1987 να συνεχιστούν οι ανακρίσεις. Ακολούθως η δικογραφία επιστράφηκε στον Εισαγγελέα, που εισηγείται και πάλι την απαλλαγή του! Δηλαδή ξανά αθώος ο Τσάτσος!

Έχουμε μπροστά μας άλλη μια προκλητική και χαρακτηριστική περίπτωση που δείχνει την ταξική ουσία της Δικαιοσύνης.

Και δεν μπορούσε να ήταν αλλιώς. Ζούμε σε καπιταλιστική κοινωνία και κατά συνέπεια όλοι οι μηχανισμοί του ΑΣΤΙΚΟΥ κρότους, μαζί και η Δικαιοσύνη, υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων ή, κατά την ΠΑΣΟΚική ορολογία, την ιδιωτική πρωτοβουλία!

Αυτή την αλήθεια τη συνειδητοποιούν καθημερινό όλο και περισσότεροι άνθρωποι, και ειδικότερα οι νέοι Κάνει, όμως, ότι την αγνοεί ή την ξεχνάει σκόπιμα η ηγεσία ου ΚΚΕ.

Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την πρόταση "νέου Τύπου ανάπτυξης", που διατυμπανίζει ξανά η πρόσφατη Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ;

Αξίζει να αναφέρουμε έστω και μερικό από τα "μαργαριτάρια" αυτής της πρότασης, για να δούμε το μέγεθος και την κατρακύλα του οπορτουνισμού της. Θαυμάστε τα:

«Κύριος μοχλός της νέου τύπου ανάπτυξης δεν μπορεί να είναι άλλος από το Δημόσιο Τομέα. Όμως μιλάμε για Δημόσιο Τομέα όχι σαν το σημερινό. Αλλά απαλλαγμένο από την κακοδιαχείριση, τη γραφειοκρατία, το ρουσφέτι... Στην υπηρεσία Τ04 λαού, και όχι των μονοπωλίων. Δημόσιο Τομέα σύγχρονο, παραγωγικό, αποδοτικό. Με νέες παραγωγικές επενδύσεις και με τις αναγκαίες εθνικοποιήσεις κρίσιμης σημασίας. Τέρμα στα προνόμια και στις ρεμούλες του κεφαλαίου.

Αλλάζουν οι "κανόνες του παιχνιδιού". Μπαίνουν νέα επιχειρηματικό πλαίσια και κριτήρια. Για επενδύσεις παραγωγικές και νέες θέσεις εργασίας. Και όχι να πηγαίνουν τα λεφτά στις Ελβετίες. Τέρμα στο "μπάτε σκύλοι αλέστε.,," στο ξένο κεφάλαιο. Ναι στις οικονομικές σχέσεις μαζί του, αλλά με νέους όρους, που συμφέρουν την Εθνική μας Οικονομία. Με έλεγχο της δράσης του».

Έτσι, λοιπόν, με το κρότος των μονοπωλίων θα λύσουμε τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων γενικότερα!

Στην ουσία η πρόταση αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά συνθηκολόγηση μπροστά στην αστική ιδεολογία. Είναι η περιβόητη θεωρία των κάθε λογής αναθεωρητών για τον "ειρηνικό μετασχηματισμό του καπιταλισμού σε... σοσιαλισμό'"

Υπενθυμίζουμε στους "ηγέτες" του ΚΚΕ, που κάνουν στα λόγια μόνο τους επαναστάτες, ενώ στην πράξη είναι αθεράπευτοι οπορτουνιστές, ότι ο μαρξισμός - λενινισμός μας διδάσκει, με την τεράστια πείρα που έχει συσσωρεύσει από την Κομμούνα του Παρισιού ως τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, ότι η εργατική τάξη δε θα μπορέσει να βάλει τέρμα στην καπιταλιστική εκμετάλλευση αν δεν καταχτήσει την πολιτική εξουσία.

Και για να περιφρουρήσει την εξουσία της δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την έτοιμη αστική κρατική μηχανή, ούτε να την "εκσυγχρονίσει" ή "εκδημοκρατίσει". ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΕΙ.

Ο Λένιν, κάνοντας κριτική στους Γερμανούς οπορτουνιστές, γράφει μεταξύ άλλων: "Δύο κόσμοι ιδεών: από το ένα μέρος η άποψη της προλεταριακής ταξικής πόλης, που οδηγεί αναπόφευχτα στη λύση, στην ανοιχτή σύγκρουση, στο δίλημμα ή "να κάνεις θρύψαλα" το αστικό κράτος ή αυτό να σε τσακίσει και να σε πνίξει Από το άλλο μέρος η άποψη του ρεφορμιστή, του μικροαστού, που δε βλέπει το δάσος πίσω από τα δέντρα, που πίσω από τα μπιχλιμπίδια της συνταγματικής νομιμότητας δε βλέπει τη σκληρή ταξική πάλη" (Άπαντα, τόμος 20, σελ. 12).


ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ 4.1.1988 Φύλλο 121