ΑΠΟΧΩΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!

ΑΠΟΧΩΡΩ
ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!

Προσχωρώ στην Πανελλαδική Ένωση
Κομμουνιστών

Η
ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ
συνεχίζοντας την παρουσίαση της οργάνωσης
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ
και της
ΦΩΝΗΣ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ,
δημοσιεύει σήμερα ένα κείμενο του ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΜΑΝΟΛΗ με τίτλο
ΑΠΟΧΩΡΩ
ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!

ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ

«Φεύγω από το ΚΚΕ για να παραμείνω Κομμουνιστής», αυτή είναι η ουσία όλου του γράμματος που παρέδωσε στο γραφείο της ΚΟΒ Σταθμού Καλλιθέας του ΚΚΕ, που ήταν μέλος, ο σύντροφός μας, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΛΗΣ, ο οποίος μέχρι σήμερα αρθρογραφούσε στη ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ με τα αρχικά Σ.Μ. Ο Στέφανος Μανώλης αφού αναλύει λεπτομερειακά τους λόγους που τον έκαναν να αποχωρήσει από αυτό το Κόμμα έπειτα από 13 χρόνια, καταλήγει: «Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση η μόνη λύση είναι η αποχώρηση από έναν πολιτικό οργανισμό που δεν είναι ποια επαναστατικός αλλά χωνευτήρι κάθε επαναστατικότητας και πυροσβέστης των λαϊκών αγώνων, και η δημιουργία κι ενίσχυση ενός άλλου φορέα πραγματικά μαρξιστικού-λενινιστικού, ενός φορέα που θα συνενώσει την αμφισβήτηση και την αγωνιστική διάθεση του κάθε κομμουνιστή του κάθε εργαζόμενου.

Ενός φορέα που θα έρχεται σε ρήξεις με την πολιτική του κατεστημένου και του ρεφορμισμού, ενός φορέα που θα ξεσκεπάσει και θα χτυπήσει κάθε συμβιβαστική και οπορτουνιστική τάση, ενός φορέα που θα έχει για στόχο όχι τη βελτίωση του καπιταλισμού, αλλά την ανατροπή του, ενός φορέα που θα εξυψώνει την προσωπικότητα του κάθε αγωνιστή, που θα χτυπάει τον καριερισμό και τον αριβισμό, που θα εμπνέει στα μέλη του και τους εργαζόμενους, γιατί θα έχει επαναστατική προοπτική και πρακτική. Η δυνάμωση ενός τέτοιου φορέα θα επιδράσει θετικά και σε χρεωκοπημένους φορείς δείχνοντας σε κάθε τίμιο μέλος του ποια είναι η επαναστατική προοπτική και τι φταίει για την χρεωκοπία των σημερινών αριστερών κομμάτων. Γι’ αυτό αποχωρώ από το ΚΚΕ για να παραμείνω κομμουνιστής και προσχωρώ στην ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΈΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ που συσπειρώνει γύρω της όλους αυτούς τους αγωνιστές που ζητάνε μια πραγματική αγωνιστική πορεία.

Η ζωή θα οδηγήσει στο βούρκο αυτούς που συμβιβάζονται με το κατεστημένο και κύρια την ηγεσία του ΚΚΕ, θα οδηγήσει όλους αυτούς που παλεύουν ενάντια στον οπορτουνισμό και τον συμβιβασμό, αυτούς που δεν στηρίζονται σε προσωπικότητες τύπου Αρσένη κλπ., αλλά στην εργατική τάξη και στις λαϊκές μάζες στην πλήρη δικαίωση και αναγνώριση για την ιστορική αποστολή ενός κόμματος που θέλει να υπηρετήσει την εργατική τάξη».

Σε άλλο σημείο του γράμματός του ο σ. Στέφανος Μανόλης αναφέρει: «Χαρακτηριστικά αναφέρω και το δικό μου παράδειγμα όπου μέχρι το 1980 ήμουνα μέλος του Τομεακού Γραφείου του νότιου τομέα της ΚΝΕ και η δραστηριότητά μου ήταν πάντα σταθερή. Από τη στιγμή που έβαλα ορισμένα ζητήματα δεν ξαναεκλέχτηκα ούτε καν στο επόμενο τομεακό συμβούλιο και ουσιαστικά από το 1980 δεν έχω πάρει μέρος σε καμία κομματική συνδιάσκεψη. Σε αυτές πηγαίνουν πάντα οι ίδιοι σύντροφοι, αυτοί που δεν χαλάνε τη σούπα αλλά πάντα λένε ναι στις εκάστοτε καθοδηγητικές κατευθύνσεις.

Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει χωρίσει τα μέλη του κόμματος σε δύο κατηγορίες. Στους συντρόφους που η κολακεία που κάνουν προς τα ανώτερα στελέχη και ο καριερισμός που τους διακατέχει βαπτίζεται κομματικότητα, και στους συντρόφους που πονούν και προβληματίζονται για την πορεία του κόμματος και του λαϊκού κινήματος αυτών των συντρόφων αν ο προβληματισμός τους ξεπεράσει ορισμένα πλαίσια και φθάσουν στο σημείο να κριτικάρουν τη γραμμή του κόμματος και την τακτική της ηγεσίας, αυτοί οι σύντροφοι βαπτίζονται αμέσως προβληματικοί.

Στη χειρότερη περίπτωση απομονώνονται και διαγράφονται, στην καλύτερη περίπτωση (όπως στη δική μου) επανδρώνουν ένα γραφείο Κ.Ο. και τίποτε παραπάνω. Ουσιαστικά στο κόμμα δεν υπάρχει πολιτική επαγρύπνιση, αντίθετα καλλιεργείται επαγρύπνιση χαφιέδικου τύπου, καταγραφής και απομόνωσης κάθε διαφορετικής άποψης, η εσωκομματική πάλη απαγορεύεται, στο κόμμα αναβιώνει ο Ζαχαριαδισμός».

Αλλού ο σύντροφος στο αποκαλυπτικό γράμμα του αναφέρει: «Ξέρω ότι θα πέσει πολύ λάσπη πάνω μου. Θα με κατηγορήσουν για αντικομμουνισμό, για αντιΚΚΕ, για σύντροφο που βαρέθηκε την οργανωμένη δράση, γιατί η διαπαιδαγώγηση δυστυχώς που γίνεται από την ηγεσία προς τα μέλη και στελέχη είναι να μην απαντούν με επιχειρήματα αλλά με αφορισμούς και λάσπη. Όμως οι σύντροφοί μου ξέρουν τη δράση μου από το 1975 που οργανώθηκα στην ΚΝΕ… Στην απεργία του κλάδου μου (Εργάτες του Δήμου) που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβρη του 1986, σε αυτή την ηρωϊκή πολυήμερη απεργία δώσαμε μάχες σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ στις χωματερές. Οι σύντροφοί μου με είδαν στην πρώτη γραμμή. Αλλά και από το 1976-77 οι σύντροφοι της Σπουδάζουσας της Βιομηχανικής στη Θεσσαλονίκη, όπου ήμουν γραμματέας Ο.Β. Πάντα ήμουνα πρωτοπόρος σε όλες τις μάχες. Η μοναδική παρατήρηση μου έγινε το Δεκέμβρη του 1982 όταν με άλλους συντρόφους γράψαμε τα συνθήματα: «Ο λαός απαιτεί Αλλαγή και όχι εναλλαγή», «Όχι στη Διαχείριση του συστήματος», «Ακρίβεια, Ανεργία, Πληθωρισμός, όλα τα πληρώνει ο λαός».

Αποσπάσματα από το γράμμα του συντρόφου ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΑΝΩΛΗ θα δημοσιεύσουμε και σε άλλο Φύλλο μας. Τελειώνουμε με το Υστερόγραφο του συντρόφου:

«Πιστεύω ότι αν δεν φοβάστε την αντιπαράθεση μαζί μου και νομίζετε ότι έχετε τα επιχειρήματα να αντικρούσετε τις απόψεις μου να μου δώσετε τη δυνατότητα και το δικαίωμα, που έτς κι αλλιώς, θεωρητικά τουλάχιστον το έχω, να ενημερώσω τους συντρόφους μου της ΚΟΒ, σαν μέλος γραφείου που ήμουν, γιατί αποχωρώ από το Κόμμα. Γιατί με τους συντρόφους μου δεν με χωρίζει τίποτα. Η αντίθεσή μου είναι με τη χρεοκοπημένη ηγεσία που οδηγεί το ΚΚΕ σε διάλυση και ενσωμάτωση στο αστικό σύστημα».


ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΛΗΣ, Στέλεχος του ΚΚΕ, ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ, Φύλλο 137, 1/5/88