ΤΑ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΤΑΞΙΚΗΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
έπειτα από τέσσερα χρόνια κωλυσιεργίας, νομοσχέδιο για κύρωση της 135ης
Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας (Δ.Σ.Ε.). Θεωρούμε αναγκαίο να εκφράσουμε ορισμένες
απόψεις, μια και συνεχίζεται η συζήτηση στη Βουλή και εξελίσσεται σε
καλοστημένο ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ... Με το νομοσχέδιο επιχειρείται να
απογυμνωθεί η 135η ΔΣΕ από κάθε θετικό στοιχείο και ειδικότερα από τη Διεθνή
Σύμβαση Εργασίας αριθμός 143, που είναι συνοδευτική της 135ης και αναφέρεται
στις διευκολύνσεις των αντιπροσώπων των συνδικάτων μέσα στις επιχειρήσεις.
130, 7.Μάρτη 1988
Παράλληλα η Κυβέρνηση, μιμούμενη τα ρεφορμιστικά τεχνάσματα των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Δυτικής Ευρώπης, προωθεί με το νομοσχέδιο τα "Συμβούλια των Εργαζομένων", δηλαδή τη δήθεν "συμμετοχή" των εργαζομένων στη διοίκηση ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Με αυτό τον τρόπο επιδιώκει:
Πρώτο, να επικυρώσει, για δημαγωγικούς λόγους, την 135η ΔΣΕ, αφαιρώντας της, όμως, κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο.
Δεύτερο, να φέρει σε αντιπαράθεση, ακόμα και σε ρήξη, τα "Συμβούλια των Εργαζομένων" με τα Συνδικάτα, τους πραγματικούς ταξικούς συνδικαλιστικούς φορείς των εργαζομένων, αφού μια σειρά εξουσίες που είχαν τα Συνδικάτα και αυτές που θα τους έδινε η 135η ΔΣΕ με την 143η ΔΣΕ αναφέρονται στα "Συμβούλια των Εργαζομένων".
Τρίτο, να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση, την αυταπάτη, στους εργαζομένους ότι δήθεν δε χρειάζεται η προστασία της 135ης ΔΣΕ, αφού με τα Συμβούλια θα "συμμετέχουν" στη διοίκηση και διαχείριση της επιχείρησης.
Βλέπουμε έτσι ότι με αυτό το "παραμύθι" η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να αφοπλίσει την εργατική τάξη, να την απομακρύνει από το ταξικό της ταμπούρι - το συνδικάτο - να αμβλύνει τον ταξικό της αγώνα και να τη ρίξει τελικά στο βάλτο της ταξικής συνεργασίας.
Βέβαια, για το ΠΑΣΟΚ και αυτή η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της ηγεσίας του είναι κάτι το φυσικό. Είναι κόμμα αστικό και κύρια επιδίωξή του είναι η διαφύλαξη και προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων με την εδραίωση της "εργασιακής ειρήνης" και την εξασθένιση του ρόλου των συνδικάτων.
Πέρα, όμως, από αυτό το προκλητικό "παραμύθι" υπάρχουν και ορισμένα ερωτηματικά από την ως τώρα συζήτηση στη Βουλή.
Ζητήθηκε από τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ να υπάρχει διαφάνεια στις επιχειρήσεις, να έχουν οι εργαζόμενοι πρόσβαση στα λογιστικά βιβλία της επιχείρησης. Να μπορούν να χρησιμοποιούν τεχνικούς συμβούλους και να έχουν "βέτο" κατά των ομαδικών απολύσεων ("Ριζοσπάστης", 1.3.88).
Δηλαδή αν υποτεθεί πως η Κυβέρνηση δέχεται αυτούς τους όρους, τότε όλα είναι εντάξει με το νομοσχέδιο.
Και τι θα γίνει με τα συνδικάτα -μια και αυτά έχει στόχο το νομοσχέδιο -, θα θυσιαστούν για χάρη των "Συμβουλίων των Εργαζομένων; Ποιον εργάτη νομίζετε πως θα πείσετε ότι με το να μπορεί να έχει πρόσβαση στα λογιστικά βιβλία της επιχείρησής του και κουβαλώντας μερικούς τεχνικούς συμβούλους του θα λύσει το πρόβλημα της εκμετάλλευσής του;
Η ζωή έχει δείξει περίτρανα στη Δυτική Ευρώπη και αλλού εδώ και δεκαετίες ολόκληρες ότι τα "Συμβούλια των Εργαζομένων" είναι όργανα ταξικής συνεργασίας, γέφυρες για την εδραίωση και το ρίζωμα του ρεφορμισμού, και σαν τέτοια οι εργάτες θα τα αντιμετωπίσουν ανάλογα.
Τα προβλήματα των εργαζομένων, η ανεργία, η υποαπασχόληση, οι απολύσεις και η ληστρική εκμετάλλευση δε λύνονται με "συμβούλια" και "συμμετοχές" στις επιχειρήσεις. Λύνονται μόνο με ασίγαστη και ανειρήνευτη ταξική πάλη, με τα ταξικά τους όργανα - τα συνδικάτα - και με τελικό τους σκοπό την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση σοσιαλιστικού κράτους. Τότε τα Συμβούλια των Εργαζομένων θα αποχτήσουν περιεχόμενο και μαζί με τα συνδικάτα θα ελέγχουν τη λειτουργία των επιχειρήσεων και θα &χουν αποφασιστικό ρόλο στη λήψη μέτρων για τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς, αμοιβή και διαβίωσης των εργαζομένων.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΜΠΑΝΗΣ, ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ, Φύλλο 130, 7.Μάρτη 1988
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου