ΜΠΟΡΕΙ Ν' ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΓΡΑΜΜΗ ΚΑΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ;

ΜΠΟΡΕΙ
Ν' ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΓΡΑΜΜΗ ΚΑΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ;

Το ερώτημα που μπαίνει έχει γίνει σήμερα κεντρικό
ζήτημα στις συζητήσεις και στον προβληματισμό των μελών, στελεχών και οπαδών
του ΚΚΕ. Το πρόβλημα δεν είναι απλό και η απάντηση είναι αρκετά δύσκολη. Αν
δοθεί σωστή απάντηση και πειστική, χιλιάδες κομμουνιστές που ελπίζουν για μια
άλλη γραμμή και μια άλλη ηγεσία, θα παλέψουν με μεγαλύτερη δύναμη γι' αυτή την
αλλαγή. ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΥ
ΧΑΡΑΞΕ ΤΟ 12ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ. Οι θέσεις "Αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό" και για
μια "κυβέρνηση της αριστεράς", έχουν δημιουργήσει και ερωτηματικά στους
κομμουνιστές που ακολουθούν το ΚΚΕ. {18/1/88 Φύλλο 123}

ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Η αμφισβήτηση της δεξιάς πολιτικής που χάραξε το 12ο Συνέδριο δεν απασχολεί μόνο τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, αλλά συνελεύσεις ΚΟΒ, Αχτιδικές και Νομαρχιακές Επιτροπές. Όλο και περισσότεροι κομμουνιστές συνειδητοποιούν ότι οι αποφάσεις του 12ου Συνεδρίου και η γραμμή που χάραξε, οδηγούν σε αδιέξοδο.

Το ερώτημα είναι:

Ποια κόμματα της αριστεράς μπορούν να δημιουργήσουν την κυβέρνηση της αριστεράς;

Απάντηση σ' αυτό ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Και δεν υπάρχει απάντηση γιατί όλα τα κόμματα της αριστεράς μαζί και οι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, που έχουν αναλάβει το βασικό ρόλο της συσπείρωσης των αριστερών δυνάμεων, όλοι μαζί δεν πρόκειται να πάρουν ένα 15%!!!

Με αυτό το ποσοστό κυβέρνηση δεν υπάρχει, μια και το υπόλοιπο ποσοστό θα το πάρουν τα δυο μεγάλα κόμματα.

Το δίλημμα, λοιπόν, που μπαίνει και συζητιέται πλατειά είναι:

α) Πώς μπορεί ν' αλλάξει η γραμμή που χάραξε το 12ο Συνέδριο και, β) Πώς μπορεί ν' αλλάξει η σημερινή δογματική και αρτηριοσκληρωμένη ηγεσία;

Ένα τρίτο ερώτημα:

Μήπως είναι ματαιοπονία ο αγώνας στο ΚΚΕ και πρέπει να συγκεντρωθεί η προσοχή και η προσπάθεια στη δημιουργία ενός άλλου πολιτικού φορέα;

Μια μερίδα κομμουνιστών, κύρια μέσα στο ΚΚΕ, πιστεύει ότι στην ΚΕ. υπάρχουν στελέχη, ιδιαίτερα νέοι σε ηλικία, που θα ανατρέψουν τη σημερινή δεξιά πολιτική γραμμή και την ηγεσία!

Την εκδοχή αυτή σιγοντάρει και ο αστικός Τύπος με τη θεωρία των σκληροπυρηνικών και των μετριοπαθών. Δηλαδή, των παλιών αρτηριοσκληρωμένων, από τη μια, και των νέων σε ηλικία και ιδέες που παλεύουν για τον εκδημοκρατισμό στο ΚΚΕ, από την άλλη.

Το ότι υπάρχουν νέες φωνές στην ΚΕ., αυτό είναι γεγονός. Το κατά πόσο αυτές οι νέες φωνές έχουν επιρροή και μπορούν να βοηθήσουν στην αλλαγή και απαλλαγή από την παλιά φρουρά, είναι κάτι άλλο.

Υπήρχαν και παλιά μέλη της Κ.Ε. που διαφωνούσαν με τη δεξιά πολιτική που χάραξε η σημερινή ηγεσία.

Αλλά αυτοί οι σύντροφοι πήγανε στην πάντα και οι άλλοι που παραμένουν στην Κ.Ε. δεν μιλάνε!

Λίγες, λοιπόν, οι ελπίδες για μια αλλαγή από τα πάνω. Και να μην ξεχνάμε ότι ο οπορτουνισμός και το βόλεμα είναι γλυκά ναρκωτικά, ιδιαίτερα για τους νέους που ανεβαίνουν.

Ο αρριβισμός και ο καριερισμός καλλιεργείται σ' όλα τα κόμματα.

Τι μπορεί να κάνει η βάση, η ΚΟΒ, η Αχτίδα, ακόμα και η Νομαρχιακή Επιτροπή;

Η ιστορία του ΚΚΕ διδάσκει ότι οι δυνάμεις από τα κάτω δεν έπαιξαν ΠΟΤΕ καθοριστικό ρόλο για τις αλλαγές. Ο ρόλος τους ήταν βοηθητικός. Ας πάρουμε την 6η Ολομέλεια του 1956, την 12η Ολομέλεια του 1968 και τις Ολομέλειες που αντικατέστησαν τον Κ. Κολιγιάννη.

Η 6η Ολομέλεια έγινε έπειτα από μια ήττα του Δημοκρατικού Στρατού και συνταρακτικά γεγονότα όπως της Τασκένδης.

Η 12η Ολομέλεια οδήγησε στην κάθετη διάσπαση της Κ.Ε.

Και η αλλαγή του Κ. Κολιγιάννη έγινε από την Κ.Ε. χωρίς την συμμετοχή της βάσης.

Ας μην τρέφουν αυταπάτες όσοι βλέπουν αλλαγές από τα μέσα. Η σημερινή Κ.Ε. είναι κάτω από αυστηρό έλεγχο.

Διαμορφώθηκε έπειτα από τρία Συνέδρια, 10ο, 11ο και 12ο που ξεκαθάρισαν κάθε άλλη φωνή που ακουγόταν σαν παραφωνία!

Οι αποφάσεις της Ολομέλειας της Κ.Ε. είναι ομόφωνες.

Όσοι, λοιπόν, ελπίζουν σε αλλαγή από τα πάνω, κινούνται στη σφαίρα της ουτοπίας.

Αυτό δεν σημαίνει να σταματήσει ο αγώνας από τα μέσα, στην ΚΟΒ, Αχτίδα και Νομαρχιακή. ΟΧΙ! Ο αγώνας θα συνεχιστεί. Ο αγώνας αυτός έχει ένα καλό: διδάσκει τους συντρόφους ότι η πάλη από τα μέσα δεν είναι με προοπτική.

Χρειάζεται ένας άλλος αγώνας, μια άλλη μορφή πάλης, και αυτή είναι η συσπείρωση όλων των διαφωνούντων, των διαγραμμένων, όλων όσων θέλουν μια άλλη συνεπή ταξική γραμμή σ' ένα ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ, μια νέα πολιτική κίνηση!

Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ απογοήτευσε τις μάζες και πολλούς μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

Η Νέα Δημοκρατία είναι γνωστή η ταυτότητά της, όμως εξαντλείται από τη γραμμή του ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ, με τη σημερινή του γραμμή και ηγεσία, βολεύτηκε Κοινοβουλευτικά.

Η ηγεσία του ασχολείται με διάλογο γύρω από την απλή αναλογική, τη σύγκλιση του 24oυ Συνεδρίου της ΓΣΕΕ και προεκλογική προετοιμασία, ενώ τα προβλήματα των εργατών και άλλων εργαζομένων βαλτώνουν.

Χρειάζεται μια άλλη δυναμική και ένας ΑΛΛΟΣ ΦΟΡΕΑΣ, με ελπίδα και προοπτική.

Υπάρχουν οι δυνάμεις να τον συγκροτήσουν;

Υπάρχουν, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ.

18/1/88 Φύλλο 123

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ