ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ


Στο "Ριζοσπάστη" (13.12.87) δημοσιεύεται γράμμα του παλιού αγωνιστή Δημήτρη Λυκάκου, με τίτλο "Ο δικός μου δρόμος". Στο γράμμα του αναφέρεται σε πρώην συντρόφους και συναγωνιστές που με γράμματα στις εφημερίδες ή με βιβλία που εκδίδουν τα βάζουν με την ηγεσία του ΚΚΕ. «Νομίζω - γράφει πως δεν είναι σωστή η δικαιολογία σας. Ποιος σας είπε ότι δεν έγιναν λάθη και εγκλήματα;», και συνεχίζει: «Μιλάτε τώρα για πολιτικές μεταβολές στην ΕΣΣΔ. Θα ήθελα να σας πω να περιοριστείτε στα δικά μας, στο χώρο μας. Και επειδή επικαλείστε και το Λένιν, αυτός το έχει ξεκαθαρίσει με το μαρξιστικό σύνθημα "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε».

Πολύ απλουστευμένα και μπερδεμένα μας τα λέει ο σύντροφος, ή σκόπιμα του μπέρδεψαν το γράμμα κάποιοι "κομματικοί". Παραδέχεται ότι έχουν γίνει λάθη και εγκλήματα, αλλά δεν πρέπει να τα λέμε. Τι πρέπει, όμως, να κάνουμε; Να τα κουκουλώνουμε ή να καταγγέλλουμε τους υπαιτίους, όπως κάνει και ο Γκορμπατσόφ; Λέει ακόμα να περιοριστούμε στα δικά μας και να μη μιλάμε για τις πολιτικές μεταβολές στην ΕΣΣΔ, και παράλληλα βάζει το: "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε".

Τι από τα δύο, λοιπόν, πρέπει να κάνουμε; Να κουκουλώνουμε τα ολέθρια λάθη που συνεχίζουν να γίνονται και από τη σημερινή ηγεσία και να κλειστούμε στο κομματικό μαγαζάκι μας, ή να ακολουθήσουμε το Λένιν, που διδάσκει όχι μόνο να ενωθούμε ενάντια στην εκμετάλλευση και καταπίεση του κεφαλαίου, αλλά και ενάντια στον οπορτουνισμό, στη γραφειοκρατία και σε κάθε λογής απόκλιση από το μαρξισμό - λενινισμό;

Στο γράμμα του μας λέει ακόμα ότι "κάθε διάσπαση του ΚΚΕ είναι άρνηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, δείχνει δειλία"!

Ε! ΤΟ παρακάνατε πια. Σταματήστε να δηλητηριάζετε τους νέους κομμουνιστές με αυτή την παλιά αρτηριοσκληρωμένη νοοτροπία, Σταματήστε να υποστηρίζεται άκριτα κάθε αυθαιρεσία και αυταρχισμό της χρεοκοπημένης και αλλοπρόσαλλη ς ηγεσίας Του ΚΚΕ. Σταματήστε να καλλιεργείτε την υποταγή, που δεν έχει καμία σχέση με την αυτοπειθαρχία και την εσωκομματική δημοκρατία.

Η δειλία και η προδοσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης δε γίνονται με τη διάσπαση του ΚΚΕ, αλλά με την οπορτουνιστική γραμμή που έχει χαράξει εδώ και τουλάχιστον 8 χρόνια η ομάδα Φλωράκη.

Αποτέλεσμα του συμβιβασμού της με τις δυνάμεις της αστικής τάξης είναι και η παραίτησή της από την επαναστατική δράση και το προσκύνημα της αστικής νομιμότητας, Αυτό έσπειρε τη σύγχυση, την αδράνεια και την απογοήτευση σε χιλιάδες κομμουνιστές. Ακινητοποίησε το ρωμαλέο εργατικό κίνημα, που είχε αντρωθεί μέσα σε σκληρούς ταξικούς αγώνες στη δεκαετία. του 1970, και έδωσε τη δυνατότητα στο ΠΑΣΟΚ να περάσει την αντιλαϊκή του πολιτική, να εγκλωβίσει εργατικές και γενικότερα προοδευτικές δυνάμεις, και να κάνει το ρεφορμισμό τρόπο ζωής για πολλούς εργαζομένους.

Τέλος, όσον αφορά το επιχείρημα ΔΙΑΣΠΑΣΗ, που και άλλοι κατά καιρούς το εκμεταλλεύονται - από άγνοια είτε σκόπιμα -, για να διαιωνίζουν ανώμαλες εσωκομματικές καταστάσεις ή για να ξεστρατίζουν το κομμουνιστικό κίνημα από τον επαναστατικό του δρόμο, να το οδηγούν στη συρρίκνωση και στο μαρασμό, θυμίζουμε τα λόγια του Λένιν: 'Ή ενότητα του κόμματος είναι εξαιρετικά πολύτιμη για μας. Η καθαρότητα, όμως, των αρχών της επαναστατική ς σοσιαλδημοκρατίας μάς είναι ακόμη πιο πολύτιμη (ʼπαντα, τόμος 15, σελ 57).

Επιπλέον ο ΛΕΝΙΝ, αναφερόμενος στο ΧLLL συνέδριο των Ιταλών Σοσιαλιστών, σχετικά με τη διάσπαση, γράφει: 'Ή διάσπαση είναι βαριά οδυνηρή ιστορία. Κάποτε, όμως, γίνεται απαραίτητη, και στις περιπτώσεις αυτές κάθε αδυναμία, κάθε "συναισθηματισμός" (τη λέξη τη χρησιμοποίησε στο Ρέτζιο η συμπατριώτισσά μας Μπαλαμπάνοβα) είναι έγκλημα. Οι ηγέτες των εργατών δεν είναι άγγελοι, ούτε άγιοι, ούτε ήρωες, αλλά άνθρωποι όπως όλοι Κάνουν λάθη. Το Γερμανικό Εργατικό Κόμμα χρειάστηκε να διορθώσει τα οπορτουνιστικά λάθη ακόμη και τόσο μεγάλων ηγετών όπως ο Μπέμπελ. Αν επιμένουν, όμως, στο λάθος, αν για την υποστήριξή του δημιουργείται ομάδα που τσαλαπατάει όλες τις αποφάσεις του κόμματος, όλη την πειθαρχία του προλεταριακού στρατού, τότε η διάσπαση είναι απαραίτητη" (Απαντα, τόμος 21, σελ. 423).

ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΜΠΑΝΗΣ

ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ 21.12.87 Φύλλο 119