ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ

Όταν ένα παιδί ηλικίας ενός χρόνου βρίσκεται στις φυλακές μαζί με τη μητέρα του, σαν πολιτικοί κρατούμενοι, κανείς μας δεν μπορεί να νοιώθει περήφανος.

Όταν μια γυναίκα κρατείται 8 μήνες στις φυλακές Κορυδαλλού, η αστική δημοκρατία δείχνει πώς αντιμετωπίζει έστω και υπόνοια κατά της κυριαρχίας της.

«ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΥΡΙΟ», έγραφε μια αφίσα της Επιτροπής Αλληλεγγύης και Πληροφόρησης, αναφερόμενη στους φυλακισμένους για τις ιδέες τους: Βαγγελιώ Βογιατζή, Χρ. Μαρίνο, Μ. Μπουκουβάλα και Κ. Σμυρναίο.

Αλήθεια πόσοι από αυτούς που κατακλύζουν με τα πλαστικά σημαιάκια του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, δεν έχει σημασία, γνωρίζει σήμερα ότι υπάρχουν Πολιτικοί Κρατούμενοι; Κι αν το γνωρίζουν άραγε δεν αισθάνονται ενοχές;

Εμείς, σαν ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΈΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ έχουμε μεγάλες ιδεολογικές διαφορές με τους αναρχικούς και τη δράση τους. Όταν όμως το αστικό κράτος φυλακίζει αθώους αγωνιστές, τότε σε οποιονδήποτε ιδεολογικό χώρο κι αν ανήκουν αυτοί, εμείς είμαστε μαζί τους.

Είναι αλήθεια ότι δε μένουν όλοι απαθείς. Πολλοί Φορείς εκδηλώνουν τη συμπαράστασή τους με συγκεντρώσεις, συζητήσεις, άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς που δεν είναι κρατικοί.

Στις 30 του Απρίλη 1988 έγινε συγκέντρωση – συζήτηση στο Πολυτεχνείο – όπου μίλησαν ο Γ. Μπανιάς από το ΚΚΕ εσ. Α.Α., ο δικηγόρος Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο Γερμανός Φρανκ Σβάλμπα Χοτ, μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πράσινων, εκπρόσωπος της Ε.ΑΡ, Αθανασόπουλος, εκπρόσωπος της ΕΔΑ, στη θέση του Μ. Γλέζου οι οποίοι κατήγγειλαν τον κρατικό αυταρχισμό και τις μεθοδεύσεις του, με τις γνωστές σκευωρίες.

Στο Δικηγορικό Σύλλογο πραγματοποιήθηκε συνέντευξη-συζήτηση της γυναικείας πρωτοβουλίας για την απελευθέρωση της Βαγγελιώ Βογιατζή και αλληλεγγύης στους άλλους τρεις. Μέσα από τις φυλακές η Β. Βογιατζή με γράμμα της καταγγέλλει: «…Η επιλογή μου σαν εξιλαστήριο θύμα, φαίνεται ότι έγινε μετά τον Μάρτη του ’87, όταν έγινε η πρώτη δολοφονική απόπειρα ενάντια στον Μ. Πρέκα. Τότε ο Μιχάλης θεωρήθηκε “ύποπτος τρομοκράτης” με μοναδικό στοιχείο το ότι… κατόρθωσε να διαφύγει με το διάτρητο από σφαίρες αμάξι που οδηγούσε». «…Εξάλλου την τελευταία δεκαετία – όντας καταχωρημένη στη λίστα των υπόπτων – έχω υποστεί πάμπολλες έρευνες, προσαγωγές, ανακρίσεις και ασφυκτικές παρακολουθήσεις, πράγμα που το έχω καταγγείλει επανειλημμένα μέσω του Τύπου. Αιτία η συμμετοχή μου σε κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες και η ιδεολογική μου “εκτός ορίων” τοποθέτηση».

«…Η σκοτεινή αυτή σκευωρία είναι μια υπόθεση που αφορά όλους. Στόχος της όλης επιχείρησης δεν είναι μόνο η δημιουργία εντυπώσεων για να αποσπάσουν το πολυπόθητο μπράβο της επιτυχίας. Διεκδικούν την κοινωνική συναίνεση ώστε να διώκουν και να δολοφονούν χωρίς να λογοδοτούν πουθενά, διεκδικούν το δικαίωμα να επεμβαίνουν και να ελέγχουν με το πρόσχημα της “πάταξης της τρομοκρατίας”, διεκδικούν το δικαίωμα να εξοντώνουν κάθε διαφωνούντα, επιδιώκουν τον εκφασισμό της κοινωνίας σύμφωνα με τα πρότυπα της TREVI. Η Γερμανία των λευκών κελιών και η Ιταλία των χιλιάδων πολιτικών κρατουμένων αποτελούν το μοντέλο. Κι αν μέχρι τώρα ο προσφιλής τους χώρος ήταν αυτός των αναρχικών και των “περιθωριακών”, αυτό που διαφαίνεται είναι ότι η δίωξη τείνει να εξαπλωθεί και σε άλλους κοινωνικούς χώρους. Επόμενο θύμα ίσως είναι ο “διανοούμενος”, ο δημοσιογράφος που υιοθετεί την “άλλη άποψη”, ο αντιστασιακός που ίσως δεν έκανε επένδυση των αγώνων του σε κάποιο κόμμα… Αυτές τις μέρες κατέθεσα αίτηση αποφυλάκισης. Ζητώ την συμπαράσταση κάθε ευαισθητοποιημένου πολίτη, που πιστεύει ότι η όποια ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση είναι αναφαίρετο δικαίωμα και όχι “στοιχείο” ενοχής. Ένα κίνημα συμπαράστασης – που ταυτόχρονα είναι και κίνημα αυτοπροστασίας – είναι το ισχυρότερο όπλο ενάντια στη φασιστική αυτή σκευωρία».

Το Συμβούλιο Εφετών με βούλευμά του που εκδόθηκε την Τρίτη 7/6/1988, απέρριψε την αίτηση προσωρινής αποφυλάκισης της Βογιατζή!!! Ο γιος της Βαγγελιώς, ο Άρης, 16 μόλις μηνών θα συνεχίσει να μεγαλώνει στη φυλακή.

«Εξόριστε ποιητή στον αιώνα σου λέγε τι βλέπεις…».

Νανά Βήχου, ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ, Φύλλο 143, 13/6/1988