ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΟΛΟ
ΚΑΙ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Οχτώ χρόνια τώρα το ΚΚΕ αντιμετωπίζει μια από τις
σοβαρότερες κρίσεις του. Ίσως τη σοβαρότερη. Η κρίση αυτή – το έχουμε πει
επανειλημμένα – είναι ΚΡΙΣΗ ΗΓΕΣΙΑΣ. Η αλλοπρόσαλλη γραμμή της ηγεσίας, μαζί
με το συμβιβασμό και τη συνθηκολόγησή της μπροστά στην αστική τάξη,
αποδυνάμωσε το εργατικό κίνημα, έσπειρε τη σύγχυση και οδήγησε στην αδράνεια
χιλιάδες αγωνιστές. Ορισμένοι καλοθελητές θυμίζουν τους άλλοτε περιβόητους
ψιθυριστές. Αφήνουν κάθε τόσο να «διαρρέουν» διάφορα «μυστικό», για να
θολώνουν τα νερό και να εγκλωβίζουν δυσαρεστημένους συντρόφους. Να τους, έχουν
δεμένου ς με την ελπίδα ότι κάτι γίνεται ή σύντομα θα γίνει και θα αλλάξει η
ηγεσία.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΈΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ

Το έχουμε τονίσει πολλές φορές πως αυτοί οι Ψίθυροι είναι καθαρή από τη. Δεν αλλάζει αυτή η ηγεσία, και ούτε σταματάει η οπορτουνιστική της κατρακύλα. Θα κατρακυλάει και θα βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στο βάλτο της ταξικής συνεργασίας. Τα τελευταία γεγονότα, και ειδικότερα η συνάντηση του Χ. Φλωράκη με τον Κ. Μητσοτάκη στις 19.1.88, επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς μας.

Εφαρμόζοντας την απόφαση του 120υ Συνεδρίου, που χάραξε το ειρηνικό πέρασμα στο... σοσιαλισμό, ο Χ. Φλωράκης προσκυνάει την αστική νομιμότητα και προσαρμόζεται στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι των αστών πολιτικών.

ΟΙ δηλώσεις του μετά τη συνάντησή του με τον Κ. Μητσοτάκη είναι άλλος ένας ύμνος στον οπορτουνισμό και συνάμα πρόκληση και ύβρη για τους χιλιάδες αγωνιστές που πάλεψαν, μάτωσαν, βασανίστηκαν και σάπισαν στους νέους "Παρθενώνες" της Δεξιάς.

Και ας μη βιαστεί κανείς να πει πως αναμοχλεύω παλιό μίση.

Απλώς θέλω να υπενθυμίσω σε ορισμένους "ηγέτες" ότι δεν έχουν δικαίωμα να τσαλαπατούν την ιστορική μνήμη του λαού μας.

Θα σταθώ σε λίγα από τα ανιστόρητα "μαργαριτάρια" του Χ. Φλωράκη. Διαβάζουμε στο "Ριζοσπάστη" (20.1.88) στην πρώτή σελίδα και με χοντρά γράμματα: "Επιβάλλονται παράλληλες η κοινές προσπάθειες για την εξασφάλιση ομαλής λειτουργίας Το) πολιτεύματος. Προϋπόθεση ομαλής δημοκρατικής πορείας η απλή αναλογική και η ισότιμη πρόσβαση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης"! Είναι αυτό ένα προσκύνημα και υποταγή στην αστική νομιμότητα ή όχι;

Όσο για την απλή αναλογική, που την προβάλλει σαν τη μοναδική διέξοδο, δεν αποπροσανατολίζει το μαζικό λαϊκό κίνημα βάζοντας φραγμούς στους αγώνες των εργαζομένων;

Στη Δυτική Ευρώπη πολλές χώρες έχουν εδώ και δεκαετίες ως εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική. Κι όμως τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων όχι μόνο δε λύθηκαν, αλλά οξύνθηκαν περισσότερο.

Ο Χ. Φλωράκης, για να δικαιολογήσει τους πιο πάνω ισχυρισμούς του, λέει παραπέρα πως στα χρόνια της δικτατορίας της χούντας συνεργάστηκε το ΚΚΕ με τη Δεξιά! Ο ισχυρισμός του αυτός δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της ψευτιάς που χρησιμοποιεί μόνψα πια για να καλύπτει την ανευθυνότητά του. Στα χρόνια της δικτατορίας το ΚΚΕ ΔΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗ ΔΕΞΙΑ. Ακόμα όταν το 1973, παραμονές της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου όταν το τότε "εσωτερικό" ερωτοτροπούσε με τον κ. Μαρκεζίνη, το κεραυνοβολούσαμε με μανία.

Σήμερα ο Χ. Φλωράκης γλείφει εκεί όπου τότε φτύναμε.

Τέλος, ισχυρίζεται πως "ο Ν. Ζαχαριάδης με γράμμα του και οι κρατούμενοι στην Ακροναυπλία δήλωσαν έτοιμοι να υποστηρίξουν τον πόλεμο που διεξήγε η Κυβέρνηση Μεταξά"!

Κι εδώ παραποίηση της ιστορίας, για να τη φέρουμε στα μέτρα μας. Το γράμμα του Ζαχαριάδη δεν υποστήριζε τον "πόλεμο" του Μεταξά, αλλά καλούσε τον ελληνικό λαό να ξεσηκωθεί και να πολεμήσει το φασισμό. Ούτε οι Ακροναυπλιώτες κομουνιστές υποστήριξαν τον "πόλεμο" του Μεταξά, γιατί απλούστατα ο φασίστας Μεταξάς ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΕΜΟ.

Τον πόλεμο τον έκανε ο ελληνικός λαός με τα στρατευμένα παιδιά του, τους πατριώτες αξιωματικούς και φαντάρους, και Ακροναυπλιώτες και άλλοι δεσμώτες κομμουνιστές ζήτησαν να τους αφήσουν ελεύθερους να πάνε να πολεμήσουν.

Η φασιστική Κυβέρνηση, όμως, παρέδωσε στους Γερμανούς καταχτητές όσους δεν μπόρεσαν να δραπετέψουν και να πάνε στο Μέτωπο.

Έτσι για άλλη μια φορά ο "ηγέτης" του ΚΚΕ και η ομάδα που τον περιστοιχίζει έδειξαν πόσο ξεκομμένοι είναι από την πραγματικότητα, από τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων και από τους καθημερινούς δύσκολους αγώνες που διεξάγουν.

Για άλλη μια φορά, όμως, και η εργατιά ΕΙΔΕ το βαθμό της προδοσίας αυτής της ηγεσίας και συνειδητοποιεί καθημερινά όλο και πιο πολύ πως μοναδική διέξοδος από το βάλτο του ρεφορμισμού, όπου την έχει ρίξει η αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ, με τη βοήθεια της ομάδας Φλωράκη, είναι ο ανειρήνευτος, επίμονος σκληρός ταξικός αγώνας...

ΦΩΝΗ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ 25.1.1988 Φύλλο 124